گل یاس

سلام بر مردمانی که زنده بودن را برگزیدند که خدا زنده است و غیر او همه فانی؛ مگر کشته شده ی در راهش که خود فرمود: آنانی را که در راه خدا کشته شده اند مرده مپندارید، بلکه آنان زنده اند!

وقتی به آنانی که می روند می اندیشم، جمله من کیستم و الان کجای کارم؟ در ذهنم تکرار می شود. اینکه تکانی نمی خورد دلم و روزهای عمرم تکراری شده شاید بخاطر این است که از بودن فقط همین را فهمیده ام که هستم، در حالی که برای چه بودن را فهمیدن مساله است!

به گمانم آنان که برگزیده شده و شهادت را انتخاب کرده و ترک ما کردند، همه به معنای بودن پی برده بودند که در زمین بودن را تاب نیاوردند!

شهدا دلم برایتان تنگ است!

دعا کنید تا لایق فهمیدن و پریدن و رسیدن باشم!